‘असाध्य ते साध्य करिता सायास । कारण अभ्यास तुका म्हणे ।।’ या अर्थाप्रमाणे शालेय शिक्षण, व्यावसायिक शिक्षण (आयटीआय) व त्याबरोबरच परमार्थाची भक्कम पकड. ‘सामर्थ्य आहे चळवळीचे । जो जो करील तयाचे ।। परि तेथे भगवंताचे । अधिष्ठान पाहिजे ।।’ या न्यायाने महाराजांनी हा त्रिवेणी संगम आत्मसात करून आपली परमार्थ दशेची वाटचाल अव्याहतपणे चालू ठेवली व १९८७ सालच्या अश्विन शु. प्रतिपदा ते अश्विन शु. दशमी (दसरा) या वर्षापासून नवरात्र अनुष्ठान, कुंडलिनी जागृतीद्वारे योगाभ्यास व प्राणायाम करण्याची अतिशय अवघड अशी विद्या प्राप्त करण्यास प्रारंभ केला.

सुरुवातीच्या काळात जेवढे शिष्य मिळतील त्यांच्यासमवेत किंबहुना फक्त ९ शिष्यांच्या समवेतच प्रतिवर्षी या नऊ दिवसांच्या काळात कुंडलिनी जागृती योगाभ्यास व प्राणायाम यावर विजय मिळवून त्यांच्यासमवेत असणाऱ्या नऊ शिष्यांचे कॅन्सर, टीबी व दुर्धर आजार यापासून मुक्तता केली.

महाराज या ठिकाणी न थांबता या साध्य झालेल्या कुंडलिनी जागृतीचा साक्षात्कार म्हणजेच ज्याला योगाविषयी काही माहिती नसेल त्यांनीदेखील त्यांनी सांगितलेल्या साध्या आसनात शुद्ध आहारविहार घेतला